Kyk ’s wat ik fon op ’e sôlder (6)

In de achterkamertsys fan ôns argyf fonnen wij lessen allegaar opstellen en ferhalen die’t ooit skreven binne. De meesten foor ’t eksamen Bildts. Dat waar ’n heerlike ferrassing. En dan prate wij over opstellen die’t soms wel dartig jaar oud binne. Der mosten wij fansels wat met doen. En dat doen wij ok. Wij hewwe d’r foor koazen om ’t ferhaal soa te laten soa’t ’t oorspronklik skreven is. Deuze week ’n ferhaal fan Tineke Koelmans. Dut is de lêste ôflevering fan de seumersery.

De púzzel

Sundegoverdâg om ’n uur as drie is ’t weer hoog tiid foor myn opstel. Fanoffen onder ‘e preek fan doomny bin ik al an ’t prakkeseren weest, wer’t-y over gaan most. Nou, ik docht ’t enigste wat ik fanneweek beleefd hew is die ellinde met ‘e púzzel.
Ik had ’n nije púzzel kregen, twee dúzzend stikkys mosten d’r inannder set worre. Fol goeie moed waar ik begonnen. Op ’t lêst het soa’n ding je wel soa in ‘e macht dat je offens foor ’t werk eerst nag gau even ’n paar stikkys prebere motte.
At je overdâgs thús komme is ’t eerste weer de púzzel en avens binne je d’r fansels niet bij weg te slaan. Op ’t lêst wort de lamp útdraaid soadat je wel dwongen worre om d’r met op te houwen.
Woensdegaven sat-y innander en ja hoor, ’t leste stikky wat ik norig hadde waar d’r niet.
’t Hadde d’r ok nooit bij sitten maar je twifele dos an jesels. Alles op ‘e kop, alle richeltsys, hoekys en gatsys gaan je lans, de stofsak út ‘e stofsuger en helendal deurklauwe maar ni hoor, ’t waar d’r niet.
Ik bin dan niet soa en fliig op hoge benen weer na de winkel toe, maar ’t begroate myn man op ’t lêst foor mij, dat hij sou wel even belle. ’t Waar fansels helendal gyn probleem en dat ding mocht wel roild worre. Nou doe begon de ellinde.
De ferkoper fon ’t aigenlik maar niks dat konnen je an syn hele kop wel sien en bot holp-y ok niet.
De selde púzzel waar d’r niet meer en dat waar myn ongeluk want âns had-y soa roild worre kinnen, nou most ik eerst na de “Klantenservice”.
Hewwe jou ’t bontsy ok nag. Nou, ni mefrou, want ik had d’r niet op rekend dat d’r ’n stikky misse sou.
Nou ni dat waar ok soa. At ik my wel legitimere kon. Ik most weer ni sêge, want ik loop meestal niet met myn hele hebben en houwen in ‘e bús.
Ik saai tun dat mînsy: “ik staan hier dochs en ik hew de púzzel in ‘e hând die’t ik roile wil. Werfoor is die legitimasy dan noadig”. ’t Kwam d’r op del dat se allenig myn naam en adres wete most. Nou dat wist ik soa ok wel. Ik kreeg ’n groate bon met en die most ik dan maar an ‘e ferkoper geve.
Ik weer naar die suurprúm toe en die begon heel breedút die bon te lezen. Op ’t lêst saai-y dat ’t allegaar foornander waar en dat ik wel ’n ander útsoeke mocht.
Al met al bin ik wel ’n half uur onderweegs weest in die winkel. Ik had al weer ’n heel stik innander hewwe kinnen. Fan die nije púzzel.