Jareg

Hoi hoi, ik bin fandaag jareg. Wat ’n feest, wat ’n feest… Ik kon de hele nacht niet slape… Wat? Al heel feul nachten niet. Hoe feul nachys nag? Ik telde se ôf. En nou, fandaag, is’t aindlik soafeer: ik bin jareg. Hoi, hoi…
Ni, der is niks mis met jim radio en ok niet met ’e technyk fan ’t apparatuur foor de kollum. ’t Het puur met mijsels te krijen dat ik soa metopsetsin monotoan klonk. Langer as nou kin ik dat beter ok niet doen, want dan raak ik jim, de lústeraars, foor deuze week kwyt. En der komt bij dat ik Hans Dorrestein ok niet nabouwe wil.
Dus dou bist fandaag jareg, jong… Ja, maar ik loop d’r nooit met ’e koop, omdat ’t niet leuk is. Nou ja, niet leuk, niet leuk… Dat nou ok weer niet helendal. Aigenlik het ’t twee kanten. Fansels binne je d’r wiis met dat je jareg binne, want je hewwe weer ’n jaar ‘overleefd’, tussen anhalingstekens. Maar an ’e ândere kant realiseer ik my dat ik weer ’n jaar ouwer worren bin en hyltyd meer ôfstand fan myn jeugd nim en dus dichter bij de doad. Pink Floyd song niet foor niks in ’t nummer ‘Time’: “One day closer to death”.
Elkeneen wil jong blive, maar dat lukt fansels echt gyneen. Sels Patricia Paay niet die’t inmiddels helendal út plestyk optrokken is. Ik sou hur nou niet meer as jaregkedo hewwe wille. Sou’k hur al krije, dan hoop ik dat de gever derfan de kassabon nag het om hur om te roilen.
Hoe ouwer je worre hoe faker je an ’e doad dinke. Wat sil de anlaiding fan myn doad weze befoorbeeld? En wanneer sou ’t gebeure?
Dat is de reden dat ik niet soa’n nocht an ’n fesy hew op myn jareg. Fansels, je kinne ’n fesy fiere omdat je ’t weer ’n jaar oprêden hewwe, maar ’n pretsy d’rbij hoeft foor mij niet. Soks sil fast ’n femilykwaal weze, want myn broer en sus fiere ’t ok niet.
Ok op ’t werk geef ik d’r nooit andacht an. D’r binne trouwens wel ’n stikminnig kollega’s die’t hur of nag jong fine of just nag wat kynderachtig binne, want as ’n klain kynd geve goenent as eerste an dat se jareg binne at se de werkfloer oplope.
An ’e ândere kant hewwe se dan al ’n mooie dâg fansels. Se worre filesiteerd, de hele dâg deur bedurven en de jarege het fansels ok ’n traktasy met.
En at je de pech hewwe dan treffe je ok nag ’n stikminnig flauwe mînsen bijnander en dan wort d’r ok nag foor de jarege songen.
Ik bin fandaag jareg. Ik kin ’t niet wainig genog sêge. Maar fandaag hew ik de allerstomste fout begaan die’t je maar make kinne. Ans kon ik ’t altiten soa mooi stil houwe, maar omdat ik d’r nou sels op ’e radio over begin, soeg dat ik bin, hew ik mij sels bij de poat; niet te ferwarren met ‘bij de hând’ trouwens.
Hoi Hoi, ik bin fandaag jareg. Lang sil ik leve. Hoera!