Elfendartichst

Lústeraars, ik mot even ’n ferhaal an jim kwyt, met jim goedfinen. Fleden week woensdeg ston ik namelik bij een fan de feule kassa’s in ’n súppermet bij ôns in ’t dorp. Ja, sels de boadskippen skenne kin ok, maar sont ’n metwerkster mij bestraffend toesprak al waar ik ’n klain kynd doe’t ik wat te feul boadskippen in ’t karretsy had dan toestaan waar om te skennen, soek ik de bemînsde kassa’s weer op. Trouwens, dat is ok ’n stik geselliger. Nou, niet altiten…
Foor mij waar ’n frou in diskussy met de kasjêre. Neffens hur klopte de reken niet. De kasjêre saai hyltyd dat ’t klopte, maar ’t frommes wou d’r niet an. Na fijf menútten gâf se útaindlik toe dat ’t wel klopte.
En dan dinke je dat se nou wel haast make sou, want se had ommers de boel ophouwen. Nou, ni, hoor. De boadskippen bleven onanroerd op ’e bând lêgen. Se tyspelde maar in hur leren tassy om. Op ’n geven momint gong ik met de rûg wat demonstratyf op ’e bând leunen, wilens de kasjêre maar wachtte en wachtte. Maar de frou bleef de boel maar ophouwen.
Ik kon mij niet langer inhouwe en froeg an hur at sij meskien wat haast make wou, omdat wij al ’n hutsy op hur wachte mosten en knikte na de rij derachter. Nou, beste mînsen, se gooide fort de kop in ’e nek en reageerde irriteerd. Wilens bleven de boadskippen maar lêgen en maar lêgen.
Tussen hur en mij ontston wat ’n woordewisseling, sonder dat ’t trouwens roezy worde. Bij eandsybeslút kreeg se dochs de boadskippen bijnander. Maar dat deen se ok op hur elfendartichst. Ik besloat om mij feerder maar stil te houwen. Doe gong se prottelend richting de útgang. Kyk, en dut alles ferontrust mij. At een soks teugen mij said had, dan had ik as de weerlicht myn tassy dichtdeen en gau de boadskippen pakt, omdat ik niet wou dat ândere klanten in ’e rij soa lang op mij wachte mosten, want alles mot fansels deur, nou. Maar sij foelde hur helendal niet skuldbewust en fon dat ’t niet an hur laai. Tsja, dan hout ’t op.
Maar ik greep as de weerlicht de boadskippen fan ’e bând die’t de kasjêre krekt skend had. Ik hoopte dat ’t frommes nag even omkike sou om te sien hoe’t ’t àl most, maar dat deen se spitig genog niet. Dut doen ik trouwens altiten en dus niet alleen fanwege deuze sitewasy: niet wachte tot alles skend is en ôfrekend, maar drekt de boadskippen in ’e karre lêge. Soks fyn ik ok loochys. Nou dan kin die frou der ’n foorbeeld an nimme.
Ik hoop dat de betreffende frou deuze kollum nou ok hoord het. Dan kin se der alleen maar fan lere.

Omrop Fryslân – Jan de Groot – 30-11-2021.