Kollum fan Gerard de Jong: Terskelling
Ik waar ’t fergeten. Dat je de mînsen der’t je offens op de feerboat met in de rij staan foor koffy en ‘n fulde koek de hele dâg weer teugenkomme. Elk het ’n ândere strategy om de befroren tiid fan ’n ôffaart deur te kommen, ant de kooideuren weer opengaan. De willige jongeloi satten offens al an ’t bier. De Dútser naast ôns lâs syn seuntsy soa konsintreerd en monotoon foor dat hij op ’n gegeven momint de kop hange liet en sels in slaap fiel. ’t Mantsy pakte ’t boeky út hait’s skoat en lâs ’t sels maar út. De Golden Retriever an syn dangelende foetsys likte sjipskrúmmels fan de floer.
Wij gongen na Terskelling foor de opening fan Barentsz & de Duif, de prachtige nije kûnstgalery fan Else Boekema. ’t Waar soel, hest gyn wyn. ’n Gouden dâg.
Ik had de nette skoenen ferroild foor stappers die’t al teugen wat sând kinne. De man had dat niet. Ik sâg ‘m krekt doe’t wij de boat ôfliepen. Hij leek op Maarten Biesheuvel. ’n Man út een stik, in ’n pak út een stik. Jassy, broek, sjilet, strik: allegaar in deselde krêmwitte kleur, met donkerbrúnne skoenen fan slangeleer. Gyn ‘dachy an ’t strand’-útdossing. Hij most wel foor ’t selde komme as ôns.
’t Waar terecht smoordrok, wij pasten lang niet allegaar in de galery. Wij streken bútten ’t sjarmante hússy del. Biesheuvel sat der ok, op ’n muurtsy, ’t rechterbeen over ’t linker. Hij bewoog in slow-motion. Tergend traag, met ’n jaloersmakende tefredenhyd, draaide hij ’n swart sjekky. Hij stak ‘m an, gooide de kop in de nek en bloes starig de rook út, die’t wegworde in de blauwe lucht.
Fan de toespraken kregen wij niks met, ’t waar bútten niet te horen. Wij dronken ôns sjampanje en fonnen ’t best. ‘Het maakt niet uit’, saai Biesheuvel, sonder ôns an te kiken. ‘Er worden daar binnen enkel mooie woorden gesproken. We hebben ze allemaal wel eens gehoord, toch, bij een galerie-opening?’ saai hij, de as fan syn krêmkleurig jassy ôfkloppend. Hij richtte de blik weer op de blauwe lucht. ‘Enkel mooie woorden. Dat is genoeg.’
gm.de.jong@xs4all.nl