Swarte Haan

Dînsdegoffend 22 juny gong de kollum fan Jan op de radio bij Omrop Fryslân over wat d’r gebeure kin met Swarte Haan….

In de seumer mâg ik graag ’s gau op Swarte Haan omdangele en over de see dikere. Je wane je even in ’n ândere wereld as die fan de digitale.
D’r komme de lêste jaren trouwens hyltyd meer mînsen op Swarte Haan ôf. Gyn idee werom. Deur de flamingo’s die’t d’r fleden seumer ’n hut útfanhuus waren meskien? Ja, hierfoor kwammen in elk gefal mînsen spesjaal na Swarte Haan. Se hadden der al ’n ferekiker foor norig trouwens, want die feugels satten frekte feer de see in.
Fleden jaar is d’r ’n groepy mînsen kommen die’t groate toekomstplannen met Swarte Haan het. Swarte Haan mot broeze! Sij wille de ‘Dark sky-toerisme’ befordere. De wat? ‘Dark-Sky-Toerisme.’ Bedoele se der dan ‘Nachttoerisme’ met? Nou, at ik an nachttoerisme dink, dan dink ik dochs meer an útgaan, flikkerende úthangbôrden fan nachtklups en frôly die’t ’t altiten te hyt hewwe.
Ik wist dus eerst ok niet wat ‘Dark-Sky-Toerisme’ betekende, maar ’t blykt dat men der ’n sterrekikershut plaatse wil, soadat de mînsen der na de sterren kike kinne.
’t Sil allegaar wel, maar mot soks nou echt op Swarte Haan? De meesten houwe fan de rust en rúmte der.
Die hut likent nag maar ’t begin, want ’n ondernimmer der, die’t foor meer reuring is, het ’t folgende said: “Maar wij zijn ondernemers. We moeten omzet maken. Wij kijken vooruit.” Ja, at ’t an him lait dus ônder ândere ‘foorútkike’ fia de sterrekikershut. Ik weet trouwens niet wie’t hij bedoeld met ‘wij’, want ik hew d’r nag nooit ’n ândere saak, winkel of horekagelegenhyd sien…
Maar ik sêg fan: laat Swarte Haan nou gewoan soa blive soa’t ’t nou in al syn pracht is. Met syn rúmte, stilte, robúste see en de feugels. En ’t is niet foor niks dat mînsen, die’t moeilike mominten kinne, na Swarte Haan gaan om der even tot hursels te kommen.
Dat kin nou nag, maar over soafeul jaar ok? Of krij ik der dan drekt ’n súkkerspin in ’e hannen dout, krij ik ’t eerste ritsy foor de hobbelende gait fergeefs en at ik dan nou dochs foor de oalykoekekraam staan, dan rúkt ’t te lekker om der soamaar an ferbij te koieren. Krastes, der gaat die ferskriklike sirene die’t angeeft dat de rit in de botsauto’s over is. Dat geluud hout maar an. Ho blikstynders, ’t is de wekker. Ik mot d’r ôf!
Maar wat ’n nachtmerry… ’n Futuristys Swarte Haan… Ik mot d’r niet an dinke. Wer staan de barrikades? O ja, der hewwe wij de seedyk ommers foor. Ik gaan alfast die kant út!

(alle dînsdegoffens tussen 8.10 – 8.25 uur hine is de nije kollum op de radio te horen)