Praatsymaker: Komt ’n pink bij de dokter
Na omtrint twee maanden dochs maar even na dokter nou’t de ringfinger ok al begint te irriteren. Dat d’r maar op los en soa sitte je in ’n folle wachtrúmte. Ik kyk se allegaar ’s an en fraag my ôf wer’t se nou allegaar last fan hewwe. Fast niet fan ’t klainste lichemsdeel der’t ik last fan hew. Ni, dat niet… ’t Is ’n klierige pink, al doet ’t nou niet ferskriklik seer, maar alle dagen laat-y wel wete dat-y d’r is. En ik wil dochs ’s wete wat nou de diagnoaze is.
De dokter roept myn naam en ik gaan met him met. Drekt lêg ik kort út wat d’r skeelt. Ok de dokter is up-to-the-point en weet fortendaliks de diagnoaze. Dat in een menút waren wij d’r tegaar út en trokken fort ’n fles bier open.
Weer even serieus: ik hew… ’n Triggerfinger. “’n Triggerfinger!?”, antwoord ik ferbaasd, “dat is ’n popband, dochs?” De dokter lait út wat ’n triggerfinger is en ik begryp dat, maar ik sil jim d’r feerder niet met lastig fâle. Soek dat sels maar even op, at jim dut graag wete wille. ’t Skynt in elk gefal onskuldig te wezen, al gaat ’t waarskynlik nooit meer over. D’r fâlt met te leven. Dat dink ik ok al ’n tiid over myn êrmandoening die’t hest syn eerste lustrum, fan fijf jaar, het.
Wel fraag ik mij ôf werom soa’n band ’m na soa’n andoening noemd? Helendal niet seksy of stoer. Of souwen d’r meskien meer betekenissen weze? At jim dat ok even opsoeke wille… Soek dan derna nag even op wat foor mezyk Triggerfinger maakt, want ik bin naamlik halfweg de jaren tachtig hangen bleven.
Na de dokter gong ik om boadskip. Doe’t ik der de mezyk hoorde, kreeg ik drekt ’t gefoel dat dut wel ’s ’n nummer fan die band weze kon. Dat thús even opsocht at dut bekinde nummer ok daadwerklik fan Triggerfinger is. En ja, hoor, der is blykber dochs ’s wat meer bij mij hangen bleven as alleen de pink… Wat ’n ongelooflik toefal! En niet dinke dat ik jim ’n bak wiis maak. Echt niet! Ik sweer ’t. Seker gyn ferkeerde mezyk, maar ’t haalt ’t fansels niet bij PINK Floyd, ’n och soa toefallige woordspeuling overigens.
Ik reed werom en ik begon ’t hyltyd stoerder te finen ok. “Ik hew ’n triggerfinger!” Thús koierde ik fia ’t hiem na myn huus en liep krekt soa as die hoofdrôlspeuler in de fideoklip fan ‘Dreadlock Holiday’ fan 10CC, myn ândere favorite band. De link fan die klip hoeve jim niet op te soeken; dat hew ik al foor jim deen: 10cc – Dreadlock Holiday
Myn wereld staat nou op syn harsens. Al myn bijnamen ferdwine en in plak derfan krij ik ’n echte geuzenaam… Dat een sait fan: “Weetstou watstou doen most? Even na triggerfinger gaan, je. Die is der och soa handig in.” En dat dan elkeneen drekt weet wie’t de persoan achter triggerfinger is. Jim kinne fast wel rade welke naam d’r nou ônder deuze kollum staat…
Jan Triggerfinger