Skoalraisy
“Wat ik bedoel binne die driehoekpakkys sinesappelsop. Neffens mij is ’t merk Capre Sonne.” Goeie lústeraars, ik bin nag even in ’e súppermet. Ik kom soa bij jim. “Ni, ’t is sines-appel-sop. Jim hewwe ’t niet? Dan krij ik wel pakkys Sunkist. Dat komt dicht in ’e buurt.”
Goeie, der bin ik weer. Ik most nag even gau pakkys drinken hale, want ik besloat hally-trawally om weer ’s na kantoor te gaan. Dat is dan, jawel mînsen, deuze maand presys ’n jaar leden dat ik der werkte. Ik hew in die tiid alleen maar thús werkt.
Dat jim begripe dat ik wat pyn in ’t liif hew. Súvver wat senuwachtig ok. Dat gefoel dat je froeger hadden at je op skoalraisy gongen.
De nacht wou fansels maar niet om. Woele en maar woele. Ik most mij fansels niet ferslape. En ik most offensfroeg ommers ok nag na de súppermet.
De avend derfoor had ik de ouwerwetse rônde rútsysswimtas al fan ’e fliering pakt en inpakt met spul dat ik meende de ândere daags norig te hewwen.
Offens haal ik de púdsys met broadsys út ’e koelkast en doen die tegaar met de lauwe pakkys drinken in ’e tas. O ja, fansels mot d’r ok ’n banaan met die’t, at ik die niet gau opeet, de eandbestimming fast niet in die gesonde toestand haalt. Nou nag ’n rôltsy Fruitella en hopla de auto in.
Ho! Blikstynders! ’t Belangrykste nag fergeten: ’n nat washandsy in ’n plestyk púdsy. Dat is soamaar klaar en dan begint ’t skoalraisy naar ’t werk echt.
Ik bin St.-Anne nag niet út of ik hew ’t eerste púdsy al stikken skeurd en eet frolik ’n broadsy op en met folle mônd sing ik: “Ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk.” Gau nag wat sinesappelsop d’rin glije late.
At ik op ’t werk bin, hew ik hest alles al op en de banaan ferdwynt as smots in ’e prullebak. Ik wor anthoesjast onthaald deur kollega’s en ’t skoalraisy fermingd him al gau met ’n reüny. Ik kom kollega’s teugen die’t ik sont maart 2020 niet meer sien hew. Dat gaat hest de hele dâg soa deur. ’n Geweldige dâg. ’t Is ’n prot bijprate en herinnerings ophale an de tiid foor de pandemy. ’t Is ’n heerlike eerste werkdâg op kantoor. Dut doet mij goed. Fansels werk ik ok nag wel tussendeur.
Op ’e weromrais sing ik met ’e mezyk met op ’e radio. At ik hest thús bin, haal ik ’n levensgefaarlike stunt út. Ik laat mij heel feer onderút sakke dat ik nag maar krekt na bútten kike kin, maar ’t likent krekt al sit d’r gyneen in ’e auto.
Bij myn huus staat ’n groepy mînsen en ik dúk nou helendal ônder at ik stilstaan. Gniffelend hoor ik hur ongerust ôffragen wer’t Jan nou is. Sou hij op ’t werk achterbleven weze?
Maar dan kom ik inenen overeand en fliig de auto út. De opluchte mînsen kike ’t korps an en die begint drekt te speulen. Se pakke mij bij de hând en op ’e maat fan ’e mezyk make wij ’n kring en dânse.
Na dut feestlik onthaal bin ik soa moe as ’n maik. Ik kin de ogen hest niet meer openhouwe. Ik gaan drekt op bêd. Met skoalraisy naar ’t werk… Dut feest motte wij faker… En dan fâl ik in ’n diepe slaap….
Omrop Fryslân – 12-10-2021 – Jan de Groot