Niks Stikken

Dînsdegoffend 15 juny gong de kollum fan Jan op de radio bij Omrop Fryslân over syn nije weuning.

’t Most d’r ’n keer fan komme: niks stikken. Pardon? Klopt, dut is ’n ondúdlike eerste sin. Maar an ’t eand fan deuze kollum sil ’t jim fast dúdlik worre. Niks stikken dus.
Sont eand jannewary weun ik an de ândere kant fan ’t dorp. En fan ’t begin ôf hew ik te krijen met pech, soa mâge je dat wel sêge. D’r gong namelik fan alles stikken. Bij wize fan spreken hoefde ik maar wat beet te krijen of ’t gong spontaan stikken. ’n Week niks stikken kwam de eerste maanden dan ok niet foor. Pure pech. “Dat hew ik weer!”, sou myn goeie ouwe neef wel sêge.
De eerste keer dat ik der befoorbeeld doeste, gong ’t al fort mis: de doeskraan wou niet meer út. Deurnat sprintte ik as ’n pseudotarzan naar ônderen om de hoofdkraan út te draaien. Of is ’t nou dichtdraaie? Maakt ok niet út, d’r most in elk gefal ’n nije kraan op. Met hokker meneur ik allegaar te krijen kreeg? Omwille fan de tiid kin ik dat niet allegaar opnoeme, maar loof mij maar: ’n hele prot.
At ik de eerste maanden ergens kwam, dan waar al gau de eerste gekjagende fraag: “En? Wat is d’r nou weer stikken?” En faak kon ik dan ok nag befestige dat d’r weer wat stikken waar.
Jim mâge best wete dat ik d’r op ’n geven momint flink de pest over in had en met de gedachte omliep om maar weer ’n bôrd in de tún te setten, maar ik waar benaud dat selfs dat bôrd stikken gaan sou.
Dochs haal ik d’r even een ding út. ’t Hússy ônder waar begin maai ferstopt. Dat d’r kwam ’n bedriif om alles weer deurspoelfryndlik te maken. Op hur websait staat dat de ferstopping € 105,00 kost foor ’n half uur, maar dat in 85% fan de gefallen ’t dan ok oplost is. “Ja, ja”, docht ik nag doe’t ik dat lâs. Met myn pech in ’t achterhood, deelde ik mij drekt bij die ândere 15% in; bij mij gaat ’t namelik nooit drekt goed.
En al mâle gau hoor ik de froulike monteur met soa’n apparaat tekeergaan dat ’n prot leven maakt. At se dat ding even útdoet, hoor ik hur bedinklike termen útslaan. Dut foorspelt wainig goeds. Se doet ’t apperaat weer an en se hout maar an met dat ding. ’t Half uur is inmiddels allang om. Elk kertier komt d’r nou ’n bedrag bovenop. De meter loopt. Ping! Ping! Ping! Ping! Dut loopt soa lekker op, maar de pot loopt nag hyltyd niet deur…
Na hest anderhalf uur komt se de weunkamer in en slút de deur. ’t Foelt krekt al gaat sij mij nou fertellen of ’t ’n jonge of ’n maisy worren is. Maar de kâns op ’n tweeling likent mij groater, want ik hoorde ommers sels dat de befalling heel swaar waar. “Meneer”, soa begon se, “ik haw twa keer slecht nijs en ien kear goed nijs. Wer sil’k mei begjinne?” Ik kies eerst foor ’t slechte nijs. De konstruksy fan buizen bij ’t hússy boven klopt niet, maar werkt wel. Dat is niet soa skokkend. Maar ’t slechte nijs over ’t hússy ônder al! D’r sitte boomwuttels in. Se wiist mij naar ’n hopy betrapte wuttels in de hoek. Waarskynlik motte de buizen skielk omlaid worre fanwege die boomwuttels en dan mot d’r dus groeven worre. “Grave blikstynders?!”, is myn eerste skrikreaksy in mijsels, “binne se helendal fan de pot…” Ho, inenen bedink ik mij wat: “O ja”, sêg ik teugen hur, “d’r waar ok nag goed nijs. Wat is dat aigenlik? Koeltsys antwoordt sij: “’t Hûske spilet wer goed troch.” Se gniist. Ik lach deur myn tranen hine met hur met. Potdory, wat kin de wereld d’r dan inenen weer heel âns útsien…

(alle dînsdegoffens tussen 8.10 – 8.25 uur hine is de nije kollum op de radio te horen).