Hein Jaap Hilarides wint Bildts diktee

En op ’e nij hewwe wij ’n ândere winner! Na Femke Keizer, Geke Postma en Andries Hogenhuis waar op dînsdeg 25 febrewary l.l. Hein Jaap Hilarides de beste. Hij had seuven fouten maakt en dat waar ’n hele goeie prestasy. ’n Goeie prestasy omdat elkeneen d’r wel over eens waar dat deuze edisy de meest drege waar fan de fier

Gerard de Jong, dut jaar de skriver fan ’t diktee, had d’r prachtige Bildtse woorden inbrocht, maar ok ’n prot stroffelwoorden. ’t Kon derom hest niet âns dat de allerbesten bovendriven kwammen. En dat gebeurde, want Kees Zijlstra, Cees Krottje en Ria Algra sitte altiten wel bij de besten. Sij aindigden alle drie op ’t tweede plak met acht fouten. En Hein Jaap dus eerste. Fan harte filesiteerd, Hein Jaap!

D’r waren ’n klaine dartig deelnimmers en ’t waar smoek skriven in ’t saaltsy in ‘Het Graauwe Paard’ op Ouwe-Syl. En ’t waar der poerbest foornander; Dirkje waar ’n goeie gastfrou.

Janny Bouma lâs ’t diktee foor en deen dat heel dúdlik. Dat mot ok wel, want at je ’t niet goed útspreke, dan souwen de deelnimmers ’t âns opskrive kinne, omdat d’r ok ’n prot na de klank lústerd wort.

Elke jaar sit d’r wel ’n woord tussen der’t elkeneen over praat. Dat waar nou ’t woord tilikes an (= langzaam aan). Maar de groatste stroffelwoorden waren Stjabuurtsters, Ouwesylsters, Stannebuurtsters en Froubuurtsters. Dermet gongen hest alle deelnimmers de fout in. Jim binne fast neskierig worren naar ’t diktee. Hier komt ’t:

‘Bep?’ Kees prakte in de irpels om. ‘Ja Kees’, saai bep. ‘Ik ferfeel mij.’ ‘Ferfele? Hest dyn eten nag niet eens op!’

Kees sâg as ’n skorstyn. Bep prakkeseerde even en saai doe: ‘Ik sil dij ’n ferhaal fertelle. Lang leden, doe’t bep nag ’n jongemaid waar, sat ik op ’n aven met ôns hait en mim ok in de irpels en doporten om te prakken, doe’t buurman Freek staf-en-af deur de bijkeuken ’t huus in kwam. Al himend en mâlberend ston-y foor ôns. D’r waar ’n skip in noad bij de Swarte Haan! Dut kwam ôns raar over ’t mad. In die tiid foeren d’r nag ’n prot skippen over de Waddensee met allerhande negoasy an boord.

Hait deen de tebakspude in ’t fessybússy en gong d’r met Freek op út. Mim wou de rezyntsybrij nag opete, maar ik mocht met hait met. Wat ik der op de seedyk sâg, sil ik nooit fergete: wat ’n mînsen! D’r waar nag gyn e-post, en sels nag niet overal tillefoan, maar ’t nijs had him gau ferspraid. Stjabuurtsters, Ouwesylsters, Stannebuurtsters, Froubuurtsters, Westhoeksters… Allegaar keken se fan de seedyk ôf over ’t water. Dêr, in de feerte, sâgen wij ’n tijstopt skip op ’n sândbank. D’r wapperde ’n Peruaanse flâg in de mast. Tilikes-an kwam ‘t skip skever te hangen. ’n Hele krous konteners, kratten en kisten skoof soa ’t kwiinskwâns rustige seewater in.

Een fan de bemanningsleden swom ôns kant út. Op syn tanflais beraikte de matroas de seedyk. Met syn leste krachten klom-y bij ’t talúd fan de seedyk op. Dut waar ’n hele tamtasy foor him weest. Onder de êrm had hij ’n klain, brún kissy. Hij stapte op hait ôf en saai: ‘Kammeraat, nim dut kissy fan mij an. Koester de inhoud. ’t Sil jim foorspoed bringe.’

Kees had ogen as tafelbordsys. ‘Wat sat d’r in ’t kissy bep?’ Bep boude de spanning op en saai doe: ‘’n Irpel! ’n Prachtige, rônde irpel. Jim pake het him met na huus nommen. Hij het him brúkt om te fermeerderen en derom groeie d’r nou irpels op ’t Bildt!’ Dat fernúvverde Kees.

‘Ik lo d’r niks fan bep! Op skoal hewwe wij leerd dat de irpels hier al feul eerder as pake waren! Bep mâg niet lige!’ ‘Hest gelyk,’ saai bep, ‘Ik mâg niet lige. Maar dou hest-y met dut ferhaal gyn menút ferfeeld. En sonder datst d’r erg in hadst hest dyn bôrd ok leegeten.’

 

(foto: Jelke de Jager)