Praatsymaker: Soamaar ’n dâg…
Donderdeg reed ik naar ’t kantoor in Luwt. Der worde trouwens krekt rebelly foorkommen en dat kwam alleen maar om’t ’t nag soa betiid waar. De koffyautomaat werkte naamlik niet. Maar na ’n reset konnen wij an de koffy.
Wij praatten nag even wat en doe had een ’t over mottebâlen. Bestaan die aigenlik nag? Froeger worde soks naamlik tussen de kleren deen, maar teugenworig doet gyneen dut meer. Ferhip, wij tikten ’t in en se binne d’r nag altiten.
Die offens waar ik beraid om met ’n kollega drie groate pudes met flessys en blikkys, die’t opdronken waren op kantoor, in te leveren bij ’n súppermet. Dus liepen wij deur de stâd. Ik foelde mij al ’n bitsy oplaten, want de kâns waar groat dat de mînsen ôns foor swervers ansâgen. Naast ‘gewoane’ mînsen, doen ’n prot swervers dut naamlik ok.
In de súppermet waren wij ’n arig hutsy doende om alles d’r deurhine te douwen. Al met lateks hannemoffys an. D’r kwam ’n man naar ôns toe en hij gâf ôns syn blikky ônder de woorden: “Die mogen jullie ook hebben.” Ja, hij sâg ôns baidegaar fast as ’n swerversteltsy an. Ik besloat om maar met te speulen: “Dank u wel, meneer.”
Tidens myn lunch besloat ik bôl te halen bij ’n bakker op de Schrans. In ’e regel doen ik dat fansels in St.-Anne, maar soms is ’t wel praktys om ’t even út Luwt te halen at ik der werk. ’t Waar der drok. ’n Wachtende frou waar an ’t bellen en saai op ’n stoit: “Ik sta nu bij een bakkertje.” Kort derop sloat se ’t gesprek ôf. Ik keek hur an en saai teugen hur: “Bak-ker-tje?” Se kwam met de weromfraag wat se âns sêge most. “Nou, astou kykst na de rúmte fan de winkel, antal klanten op ’t stoit en dat d’r nou drie metwerksters achter de toanbank staan. Dan is ’t dus ok seker ’n bakker en gyn bak-ker-tje.” Elkeneen begon d’r nou wat fan te sêgen ant en met de winkelmetwerksters toe. Alles worde fleurig en d’r worde gnezen. De bewuste frou lachtte met en gâf hur fout toe. Kreeg ik se dochs allegaar fleurig! En as metfâler begreep de metwerkster drekt wat ik met pude bedoelde. De dâg kon niet meer stikken. Met ’n “’t Beste allegaar” ferliet ik fleurig de winkel en ik kreeg louter fleurige reäksys werom.
In de overdâgspauze besloat ik om in een fan die huusbiblethekys te kiken. En ik fon mij der twee goudklompys! Boeken fan Simon Carmiggelt. Die had ik nag niet in myn groate Carmiggelt-kolleksy. Deuze skriver skreef altiten over dingen die’t-y in ’t daaglikse leven metmaakte. Just, krekt wat ik deuze week ok deen hew. De sirkel is rônd…
Jan de Groot
Nou komt d’r even ’n seumerstop. In septimber bin ik d’r weer.