Praatsymaker: Slingerpoat
“Hestou wel ’s ’n goal maakt, Jan?”, froeg Paul Feenstra mij ôflopen saterdegoffend doe’t wij bij ’t foetbâl stonnen te kiken. Ik antwoordde befestigend. Maar se waren blykber nag niet helendal overtuugd: “Binne dêr ek bylden fan?”, froeg Gerda Okkinga. Gelukkig kon Rudy Fopma ’t drekt befestige.
Met ândere woorden: ’t foetbâlseisoen is begonnen! ’n Mooie anlaiding om ’t over myn slingerpoat te hewwen. Dyn slingerpoat!? Ja, myn slingerpoat. Elkeneen die’t myn foetbâlferleden kint weet wat ik dermet bedoel, maar ânderen, die’t mij nooit foetbâlen sien hewwe, wete dat fansels niet. Maar aigenlik is ’t ok niet út te lêgen an goenent die’t mij nooit foetbâlen sien hewwe. Want hoe beelde je soks nou út? En neffens mij binne d’r nooit beelden maakt fan wedstriden der’t ik in metspeuld hew.
Hee, sou ’t woord slingerpoat ok in ’t Nederlâns bestaan? At ik slingerpoot in Google intik, krij ik eerst dut: “Bedoelde u slingervoet?” Nou ja, faitliken niet, maar fort maar. Ik klik feerder en krij dan “Slingerbeen.” Dan binne wij dus weer bij ’t begin. Slingerbeen kin dus al. Dan derop maar soeke. “Een persoonsbenaming.” ’n Persoonsbenaming!? Kinne wij ok niks met.
Derom beslút ik om ’n nije betekenis toe te foegen wat betreft ‘slingerbeen’: “Het snel en kort draaien van het onderbeen tijdens het hardlopen bij mensen bij wie het aangeboren is.”
En ’t is erflik, want ôns mim het dat ok. Het jim mim dan ok foetbâld? Ni, fansels niet. Maar ik noem ’t gyn andoening en seker gyn hendikep. At ik gewoan loop, siet gyneen deuze slingerpoat; alleen at ik hard loop. Ik hew soks sels ok nooit bespeure kinnen en dus nooit last fan had. ’t Is dat ândere mînsen ’t doe teugen mij saaien.
Dus de slingerpoat het mij nooit belimmerd met foetbâlen. Ni, dat waren naamlik overdúdlik myn foetbâlkwaliteiten… Al had ik wel ’n útwrykse passeerbeweging. Met die meneuvel bin ik bij de klup ‘wereldberoemd’ worren. Se noemden dut ’t ‘Jan de Groot-huppy.’ Aigenlik motte jim ’t in ’t echt sien hewwe om der ’n beeld fan te krijen, maar ik sil perbere om út te lêgen hoe’t dut ‘huppy’ gong. At ik de bâl had en ik gong dermet fandeur, dan deen ik ônder ’t hardlopen inenen toegelyk de rechterpoat na foren en de linker naar achteren de lucht in. Der skrok myn drekte teugenstander blykber fan. En hup (!), dan waar ik weer ’n teugenstander ferbij.
Hewwe jim nou wat ’n beeld kregen? Ik dink dat ik de enigste bin die’t dut trúkky kin. Maar meskien slinger (!) ik de boel wel weer an en gaan d’r meer an ’e haal met myn huppy. D’r sitte gyn rechten op, foetbâlers, dus gaan jim gang.
Jan de Groot