Kollum kursisten (2): Kees Wijngaarden

Fan  de kursisten fan dut jaar kregen wij ’n kollum die’t se skrive mosten as opdracht foor hur eksamen. Deuze keer Kees Wijngaarden..

Pake Kees

’t Folgende ferhaal gaat al jaren deur de femily en wort feul ferteld op ferjaregen. ’t Het ’m ôfspeuld op ’t Swart Krús, ’n boereplaats an ’e Ouwe-Dyk.
Der weunden doedestiids Koen en Aaltsy Balt. Nou weunt Geertjan de Jong dêr met syn húshouwing.

’t Waar teugen etenstiid, ’n uur of half twaalf. Koen en Aaltsy Balt waren allebaide nag achter in ’e skuur. Kees Jippes Faber, de irpelkoopman en ’n broer fan Aaltsy, kwam fan achteren en liep weer na foren. Hij had even ’n praatsy maakt met Koen en Aaltsy om ’s te sien at d’r nag wat te handelen waar.

Mèt dat-y foor is, komt d’r ’n korfyloper an ’e foordeur. Hij had de deur open, maar op syn “Folluk” kwam niet een na búttenen. Kees liep bij him lâns en deen him foor as de boer sels. Hij froeg de korfyloper wat de bedoeling waar. “Ik wou ’s kike as d’r ok handel waar”, saai de man. “Nou”, saai Kees, “jou kinne wel even in ’e huus sitten gaan, soalang”. Kees en de man in ’e hús en der rook ’t maar weer lekker, de orten stonnen op. Kees saai: “Jou sille wel honger hè, dat ik sou sêge, skep maar fast op!”

Dat liet de man ’m gyn tweekeer sêge; dus hij an ’e orten. Kees gong d’r út met: “Ik bin soa weer werom, hoor.” ’n Paar tellen later kwammen Koen en Aaltsy in ’e huus: “Wat sil dut!?” De man worde al wat kel, maar hij fertelde wat d’r gebeurd waar. “Wie waar die man?“, saai Koen. “Dat weet ik niet. Maar kyk! Der fytst-y krekt op ’e dyk.”
Doe’t Koen dat sâg wist-y wel wie’t hur deuze streek leverd had: syn swager Kees Jippes Faber.

En die Kees Jippes, dat waar nou myn pake Kees.