Even ’n kollum tussendeur: Broddelwerk

‘De Nije Bildtse Post’ ferskynt niet meer. Dat is over en út. Ik skreef d’r alle keren ’n kollum in en ik had nou ok alweer een klaar. Die sou ik fortgooie kinne, maar om’t ’t ’n onderwerp is dat ik al even an ’e order bringe wil, plaats ik die op deuze sait.

At je straatmakers an ’t werk sien met die onlosmaaklike Nederlânstalige mezyk as ekstra werkkracht, dan ferwachte je fansels dat ’e straatmakers hur werk goed doen. Se hite ommers niet foor niks straatMAKERS. Maar goed, tussen de (met)klinkers hore jim fast wel dat ik ’t âns metmaakt hew. Nou, niet alleen ik, want ik durf hest wel te sêgen dat elkeneen d’r soa over dinkt at wij ’t hewwe over de oastkant fan de Nassaustraat in St.-Anne. Man, man, wat is dat d’r slecht inlaid. At je d’r over hine fytse, dan merke je dat ’t werk fan die bewuste ploeg straatmakers in een woord samenfat worre kin: broddelwerk.
En dan te bedinken dat se dut jaar de bewuste straat ant twee keer toe opnij bestraat hewwe en een stikky sels drie keer! Dan fraag ik mij ôf hoe slecht ’t de eerste keer dan wel niet waar!
At ik d’r overhine rij, dan hobbelt ’t as ’n gek. Nou hew ik nooit op kussybannen fytst, maar soa mot dut froeger ok foeld hewwe soa’t ik der nou over hine fyts.
De klinkers lêge d’r niet goed in. Soa lait befoorbeeld de ene klinker hoger as de ânder en de ânder just weer leger. Ok lêge d’r ok nag ’s ferskillende stenen in.
Na twee keer deroverhine fytst te hewwen, waar ik d’r al klaar met en derom fyts ik nou alle keren over de stoep. Fansels weet ik dat soks niet mâg, maar dat fytst temînsen nag noflik. Dat geeft wel an hoe slecht ’t steld is met die dyk.
Lessen fytste ik der weer over de stoep en op dat stoit deen Tinus Nauta nag wat in ’e duobak. Ik riep him en hobbelde na him toe. Ik laai him deuze kwessy foor en bij him waar ik an ’t goeie adres, want Tinus het d’r achteran weest, maar kreeg nul op ’t rekest. Se ontkinden! Fansels wil ok Tinus dat de straat d’r weer úthaald wort en dat de klinkers d’r dan aindlik goed inlaid worre. Hij hout in elk gefal an as stofregen. En at ’t d’r weer úthaald wort en opnij bestraat, dan komt d’r hooplik al ’n ânder bedriif hierfoor, want fansels hew ik gyn inkel fertrouwen in dat bewuste bedriif. Dat sille die loi mij fast niet in dank ôfnimme en ik slút de kâns dan ok niet út dat ik fandaag al ’n klinker deur ’t rút gooid krije sil. ’t Sou mij dan in elk gefal och soa ferbaze dat die steen in ’e kamer dan àl goed te plak lêge sou…

Jan de Groot