Kollum fan Gerard de Jong: Reüny

Reüny

‘Kirls! Wat doen jìm hier?’ froeg de man die’t toefallig lâns liep. Hest deselde leeftyd, wij konnen him nag fan froeger.

Saterdegoverdâg, wij waren bij de shoarmatint in St.-Anne. Der’t wij hest dartig jaar leden ok soawat elke aven waren, sont de opening in 1996. Foor koffy, ’n broadsy kameel, wat ouwehoere. ’t Most d’r ’n keer fan komme: ’n reüny fan ses beste maten fan doe. ’t Palet kammeraten dat myn jeugd kleurd het, ’t A-team fan myn tienerjaren. Goenent had ik meer as twintig jaar niet sien.

‘Oh, ’n reüny? Wat leuk!’ saai de man. Hij gong ’t rondsy ôf. ‘Ik herkin dij fansels, dou ok, en dou bist een fan die en die… Wacht even, wie bistou?’ Hij tuurde even en wist ’t doe. ‘Och here, nou sien ik ‘t. Hoe is’t met dyn sus?’

‘Waarst der ferliefd op?’ fraag ik.

‘Most wel op rekene! Is se nag frijgesel?’

De man is loo’k nooit fan ’t Bildt fertrokken, wilens ôns groep ferspraid over ’t lând weunt. Nou kom ik altyd op ’t Bildt, maar foor de ânderen geldt dat niet. D’r waar een die’t al in gyn fyftyn jaar op ’t Bildt weest het, en die’t ok gyn Bildts meer praat. ’t Most feer weg komme, maar ’t gong him in de loop fan de dâg hyltyd beter ôf; Bildts met ’n Utrechtse ‘r’.

Doe’t ik even eerder foor de deur fan ’t restorant ston, met de deurklink in ‘e hând, klaar om de saak fan myn jeugd in te stappen, deed ik even de ogen dicht. Ik gong d’r in en opende de ogen (ok) weer, en der sat ’t spul. In ’n flits sâg ik de gesichten fan doe feranderen in die fan nou. Wat minder haar, bitsy ouwer, maar aigenlik niet wezenlik feranderd.

’t Levenspâd nadat wij nander sont de stúddytiid út ’t oog ferloren waren, freugde, ferdriet: twintig jaar komprimeerd in ’n overdâg en aven te burrelen. Soafeul feranderd, maar as mînsen ok weer helendal niet, dat is geruststellend. De konklúzzy dat wij alle ses niet eerder soa gelukkig weest hewwe as nou mâg d’r weze, ok – ni, jùst – at dat útsproken wort in ’t Bildts met ’n Utrechtse ‘r’.

gm.de.jong@xs4all.nl